Kościoły

Męcina, miejscowość w powiecie limanowskim.
HISTORIA. Pierwsza wzmianka o parafii w Męcinie pochodzi z 1325 r., jednak powstałą ona wcześniej zapewne w 2. połowie XIII w. o pierwotnym drewnianym gotyckim kościele informuje Jan Długosz w swoim Liber Beneficiorum. W latach 1565-1605 kościół znalazł się w rękach Arian. Odzyskany przez katolików kościół był w złym stanie i wkrótce został rozebrany. Na jego miejscu w 1685 r. wzniesiono obecny kościół, być może z wykorzystaniem starszych elementów. Konsekracji świątyni dokonał biskup sufragan krakowski Stanisław Szembek około 1692 r. Kościół w XVIII w. został powiększony przez dobudowę kaplicy od strony południowej i wieży.
ARCHITEKTURA. Kościół drewniany, wzniesiony w konstrukcji zrębowej, z wieżą o konstrukcji słupowej. Złożony z nawy i węższego prezbiterium, zamkniętego trójbocznie. Przy nawie od południa dobudowana kaplica a od zachodu wieża. Przy prezbiterium od północy zakrystia. Kaplica zamknięta trójbocznie. Wieża kwadratowa, podzielona na dwie kondygnacje, z których górna jest wyraźnie węższa, nakryta jest hełmem baniastym z latarnią. Prezbiterium i nawę nakrywa dach dwuspadowy, jednokalenicowy. Także dwuspadowy dach nakrywa kaplicę. Wnętrza nakryte są stropami płaskimi. Belka tęczowa barokowa, wygięta. Chór muzyczny o wygiętym parapecie, neorenesansowy z 1895 r. Wejście do zakrystii posiada wykrój w kształcie tzw. oślego grzbietu, zapewne z XVI w., pochodzący z poprzedniego kościoła. Polichromia wykonana w 1888 r. z motywami ornamentalnymi pokrywającymi ściany oraz scenami figuralnymi przedstawionymi na sklepieniach. W prezbiterium widnieje Trójca Święta, w nawie Matka Boża Niepokalanie Poczęta unosząca się na obłokach w otoczeniu aniołków, w kruchcie pod wieżą scena Ofiarowania Jezusa w Świątyni a w kaplicy Modlitwa Chrystusa w Ogrojcu.
WYPOSAŻENIE WNĘTRZA. Ołtarz główny późnobarokowy z połowy XVIII w. z barokowym obrazem Ecce Homo z 1697 r. Dwa ołtarze późnobarokowe z połowy XVIII w., w lewym obraz Matki Bożej Różańcowej, sprowadzony z Wiednia w 1687 r., w prawym ołtarzu obraz św. Antoniego Opata z około 1700 r. Ołtarz w kaplicy rokokowy z 2. połowy XVIII w. z obrazem Serca Pana Jezusa i rzeźbami śś. Ignacego Loyoli i Jakuba Apostoła. Ambona rokowa z 2. połowa XVIII w. Chrzcielnica drewniana, barokowa z 1608 r. Dwa konfesjonały rokokowe z 2. połowy z XVIII w. Ławy z XVIII w. Rzeźby: Krucyfiks gotycki z XV w., trzy krucyfiksy barokowe i św. Jan Nepomucen z połowy XVIII w. Obrazy: św. Anna Samotrzeć i Męczeństwo św. Wojciecha, zapewne fragment tryptyku późnogotyckiego z XVI w., Ecce Homo z XVII w., św. Jan Kanty, Św. Barbara z XVII w., Św. Jerzy z XVII w., św. Stanisław Kostka z 1715 r. i stacje Drogi Krzyżowej, sprowadzone z Wiednia w 1875 r. Organy 8-głosowe, remontowane przez Józefa Stacha z Ujanowic. Dzwon z 1711 roku odlany przez gdańskiego ludwisarza Absaloma Wittwercka.

LITERATURA

Katalog Zabytków Sztuki w Polsce, T. I, Województwo krakowskie, z. 7, Powiat limanowski, Warszawa 1953
Kościoły drewniane Karpat i Podkarpacia, opr. zb., Pruszków 2001
Kornecki M., Kościoły diecezji tarnowskiej, [w:] Rocznik diecezji tarnowskiej na rok 1972, Tarnów 1972
Parafie ziemi limanowskiej, opr. zb., Proszówki 2009
Pasternak P., Katalog organów w diecezji tarnowskiej, maszynopis
ks. Rzepa J, Kornecki M., Dzwony Diecezji Tarnowskiej, Kraków 2001
Strona internetowa: http://www.mecina.diecezja.tarnow.pl/

• Poprzedni artykuł
• Następny artykuł