Kościoły

Bukowiec, miejscowość w powiecie nowosądeckim (województwo małopolskie).
HISTORIA. Wieś Bukowiec po raz pierwszy wzmiankowana była w 1370 r. Jej mieszkańcy przynależeli do parafii w Lipnicy Wielkiej. Dopiero w 1950 r. biskup tarnowski Jan Stepa erygował w Bukowcu samodzielną parafię. Było to możliwe po tym jak do Bukowca przeniesiono z Kamiannej nieużytkowaną cerkiew greckokatolicką, noszącą wezwanie św. Paraskewy. Cerkiew ta została zbudowana w Kamiannej w 1805 r. i następnie była przebudowana w 1892 r. Odkąd w latach 30-tych XX w. mieszkańcy Kamiannej przeszli w większości na prawosławie i zbudowali nową świątynię, stara cerkiew była nieużytkowana. Sytuacja nie zmieniła sie także po zakończeniu II wojny światowej. Wtedy to polscy osadnicy przybyli w miejsce wysiedlonych Łemków, zaadoptowali na kościół nowszą cerkiew a starą zgodzili się oddać do Bukowca.
ARCHITEKTURA. Kościół jest drewniany, zbudowany w konstrukcji zrębowej, oszalowany z wieżą o konstrukcji słupowej. Złożony jest z prezbiterium, nawy, wieży oraz zakrystii i przedsionka. Krótkie prezbiterium zamknięte jest ścianą prostą, od północy przylega do niego obszerna zakrystia. Nawa złożona jest z dwóch członów nierównej szerokości i wysokości, z których mniejszy był pierwotnym prezbiterium. Wieża o pochyłych ścianach z nadwieszaną izbicą, nakryta łamanym hełmem ostrosłupowym, w przyziemiu poprzedzona jest przedsionkiem. Nawa i prezbiterium nakryte są dachami dwuspadowymi, pozbawionymi w czasie rekonstrukcji baniastych hełmów, w ich miejsce nad nawą wznosi się kwadratowa wieżyczka na sygnaturkę, nakryta hełmem ostrosłupowym. Zakrystia nakryta jest dachem jednospadowym. Wnętrze nakrywają pozorne sklepienia kolebkowe. Tęcza umieszczona między nawą i dawnym prezbiterium ozdobiona jest rzeźbionym ornamentem sznurowym.
WYPOSAŻENIE WNĘTRZA. Ołtarz główny neobarokowy z obrazem Niepokalanego Serca NMP z 1949 r. Dwa ołtarze boczne późnobarokowe z XVIII i XIX w. z rzeźbami Chrystusa i św. Józefa z Dzieciątkiem. Ambona i chrzcielnica z 1950 r. Chór muzyczny wsparty na słupach, z rzeźbionym parapetem. Na nim organy 8-głosowe z XIX w. w neogotyckiej oprawie, przeniesione w 1970 r. z Sulęcina. Dzwon Maria odlany w 1950 r.
CIEKAWOSTKA. Pod dachem kościoła w Bukowcu znalazła schronienie kolonia podkowca małego Rhinolophus hipposideros, nietoperza zagrożonego wyginięciem.

LITERATURA

Cerkwie drewniane Karpat. Polska i Słowacja, opr. zb., Pruszków 2003
Kornecki M., Kościoły diecezji tarnowskiej [w:] Rocznik diecezji tarnowskiej na rok 1972, Tarnów 1972
Pasternak P., Katalog organów w diecezji tarnowskiej, maszynopis
ks. Rzepa J, Kornecki M., Dzwony Diecezji Tarnowskiej, Kraków 2001

• Poprzedni artykuł
• Następny artykuł