Kościoły

Przecław - miejscowość w powiecie mieleckim (województwo podkarpackie).
HISTORIA. Parafia w Przecławiu powstała przypuszczalnie już w końcu w XII w. W 1. poł. XIII w. biskup krakowski Iwo Odrowąż erygował drugie probostwo w ramach jednego okręgu parafialnego. Sytuacje gdy przy jednej parafii uposażano dwóch proboszczów występowała bardzo rzadko, może to więc świadczyć o dużym znaczeniu ówczesnej parafii w Przecławiu i jej zamożności. W 1454 r. kardynał Zbigniew Oleśnicki zniósł drugą parafię i erygował w Przecławiu prepozyturę z kolegium mansjonarzy. Wiadomo, że poprzedni murowany kościół istniał już przynajmniej w XVI w. i został rozebrany ze względu na zły stan techniczny w 2. poł. XIX w. Obecny kościół zbudowany został w 1881 r. z fundacji hrabiego Stanisława Reya, właściciela Przecławia. Konsekracji świątyni dokonał biskup tarnowski Ignacy Łobos w 1886 r.
ARCHITEKTURA. Neogotycki, murowany z cegły. Jednonawowy z dwiema symetrycznie usytuowanymi kaplicami po bokach o charakterze transeptu i krótkim prezbiterium, zamkniętym trójbocznie, po bokach którego przybudówki zakrystyjne. Od frontu do nawy przylega kwadratowa wieża, w górnej kondygnacji przechodząca w ośmiobok, nakryta ostrosłupowym hełmem. Kościół na zewnątrz opięty jest przyporami i nakryty dachami dwuspadowymi z wieżyczką na sygnaturkę nad nawą. Do wnętrza prowadzi neogotycki portal ostrołukowy, nad którym znajduje się rozeta. Wewnątrz prezbiterium i kaplice nakryte są sklepieniami krzyżowo-żebrowymi i oddzielone od nawy ostrołukowymi arkadami, nawa zaś nakryta jest sufitem. Polichromia figuralna i ornamentalna wykonana w tradycji secesyjnej przez Stanisława Westwalewicza w 1961 r. Witraże w oknach figuralne, neogotyckie z 1. poł. XX w., zostały wykonane w Zakładzie Witraży Jana Kuciaka w Krakowie.
WYPOSAŻENIE WNĘTRZA. Pięć ołtarzy neogotyckich z końca XIX w. wykonanych z jednej z tyrolskich wytwórni. W ołtarzu głównym rzeźba NMP Niepokalanie Poczętej, współczesna ołtarzowi. W ołtarzach bocznych zobaczyć można m.in. łaskami słynący obraz Matki Boskiej Różańcowej, barokowy z XVII w.?, fundacji Andrzeja Koniecpolskiego, w sukienkach drewnianych i gipsowych z XIX w. oraz krucyfiks późnobarokowy z XVIII w., na tle płaskorzeźby Jerozolimy. Dwa konfesjonały neogotyckie. Stacje Drogi Krzyżowej z końca XIX w., wykonane w Tyrolu. Epitafium brązowe, renesansowe Anny z Czyżowa Zaklika (zm. 1583), żony Mikołaja Koniecpolskiego, kasztelana rozpierskiego, ich córki Katarzyny Koniecpolskiej (zm. 1583) i Anny z Bóbrka z Ligęzów Koniecpolskiej (zm. 1584), fundacji męża tej ostatniej Andrzeja Koniecpolskiego z płaskorzeźbą Chrystusa na krzyżu, postaciami zmarłych oraz herbami Topór i Półkozic. Na obramieniu zachowała się sygnatura wykonawcy "per Johann WNG". Organy 22-głosowe wykonane przez Wacława Biernackiego z Krakowa w 1957 r.

Tekst umieszczony 06.08.2008

LITERATURA

Kornecki M., Kościoły diecezji tarnowskiej, [w:] Rocznik diecezji tarnowskiej na rok 1972, Tarnów 1972
Pasternak P., Katalog organów w diecezji tarnowskiej, maszynopis
Strona internetowa: http://www.przeclaw.diecezja.tarnow.pl/

• Poprzedni artykuł
• Następny artykuł