Kościoły

Zasów, miejscowość w powiecie dębickim (województwo podkarpackie).
HISTORIA. Parafia w Zasowie powstała około 1330 r. z fundacji właściciela wsi Klemensa herbu Gryf, on także musiał być fundatorem pierwszego drewnianego kościoła p.w. św. Klemensa. Pierwsza wzmianka o tutejszej parafii pochodzi z 1344 r. Obecny kościół zbudowany został w 1885 r., i konsekrowany w następnym roku przez biskupa tarnowskiego Ignacego Łobosa. Kościół był niszczony w czasie działań wojennych w 1915 r., kiedy zburzona została wieża oraz w 1944 r., kiedy zniszczeniu uległy dachy, wieża i część wyposażenia. W 1945 r.  kościół został odbudowany a w w 1966 r. był gruntownie odnawiany.
ARCHITEKTURA. Neogotycki, murowany z cegły, otynkowany. Jednonawowy, czteroprzęsłowy z parą kaplic o charakterze transeptu oraz z prezbiterium zamkniętym trójbocznie, po bokach którego dwie przybudówki zakrystyjne. Przy nawie od frontu, niska wieża, nie odbudowana do pierwotnej wysokości. Wnętrze nakryte sklepieniami krzyżowymi na gurtach, spływającymi na filary przyścienne. Kaplice otwarte do nawy arkadami ostrołukowymi. Na zewnątrz ściany kościoła opięte uskokowymi przyporami i przeprute ostrołukowymi oknami. Szczyty schodkowe nad kaplicami i pomiędzy nawą a prezbiterium. Dachy dwuspadowe, kryte blachą, z wieżyczką na sygnaturkę nad nawą. Polichromia na ścianach prezbiterium oraz w transepcie malowana przez Zofię i Zbigniewa Kowalskich w 1966 r.
WYPOSAŻENIE WNĘTRZA w większości neogotyckie. Siedem ołtarzy, z nich pięć wykonanych przez Wojciecha Samka w latach 1910-14. W ołtarzu głównym obraz św. Stanisława biskupa z początku XX w., malowany przez Leopolda Rachwała. W ołtarzu bocznym w prawej kaplicy obraz  MB z Dzieciątkiem w typie MB Śnieżnej, być może z XVII w., malowany na desce. W pozostałych ołtarzach m.in. obrazy MB Nieustającej Pomocy, MB Różańcowej, MB Niepokalanej oraz rzeźbiony krucyfiks. Ambona, stalle i konfesjonały neogotyckie. Chrzcielnica marmurowa, barokowa z XVII w., z kartuszem z herbami Korczak i Jelita. Dwa krucyfiksy barokowe z XVII w., z nich jeden zawieszony na zewnętrznej ścianie prezbiterium. Organy 25-głosowe firmy Biernacki wykonane w latach 1958-62, przebudowane w 2003 r. przez Mirosława Jakubowskiego z Włocławka. Poprzednie organy firmy Rieger z 1904 r. zostały zniszczone w czasie II wojny światowej.
DZWONNICA wolno stojąca, wzniesiona w 1960 r., z żelaza, z trzema dzwonami z lat 60-tych. XX w. Od pd. przy kościele dwa krzyże nagrobne, z nich jeden hr. Amelii z Jezierskich Łubieńskiej (zm. 1885).

Tekst umieszczony 10.07.2005, aktualizowany 02.01.2017

LITERATURA

Kornecki M., Kościoły diecezji tarnowskiej, [w:] Rocznik diecezji tarnowskiej na rok 1972, Tarnów 1972
Krupiński A., Zabytki urbanistyki i architektury województwa tarnowskiego, Kraków 1989
Pasternak P., Katalog organów w diecezji tarnowskiej, maszynopis

• Poprzedni artykuł
• Następny artykuł