Kościoły

Barcice, miejscowość w powiecie Nowy Sącz (województwo małopolskie).
HISTORIA. Początki parafii w Barcicach sięgają co najmniej XIII w. a pierwsza wzmianka o jej istnieniu pochodzi z około 1325 r. Z 1440 r. pochodził poprzedni drewniany kościół Wszystkich Świętych ufundowany przez króla polskiego Władysława Warneńczyka. Kościół ten spłonął w 1882 r. w czasie wielkiego pożaru Barcic. Obecny murowany kościół zbudowany został w latach 1900-1901 według projektu architekta J. Miszke pod kierunkiem budowniczego Wiktora Sikorskiego.
ARCHITEKTURA. Eklektyczny o cechach neoromanizmu i neogotyku. Złożony z trójnawowego halowego korpusu, dwóch kaplic o charakterze transeptu oraz zamkniętego trójbocznie prezbiterium z przybudówkami zakrystyjnymi po bokach. Od wschodu przy korpusie kwadratowa wieża z przedsionkiem w przyziemiu i piętrowymi przybudówkami po bokach, zwieńczona trójkatnymi szczytami i nakryta hełmem ostrosłupowym. Elewacje dolnych kondygnacji wieży i jej przybudówek ozdobione są fryzem arkadkowym. Na zewnątrz kościół opięty jest uskokowymi przyporami. Prezbiterium, korpus nawowy i kaplice nakryte są dachami dwuspadowymi, z ostrosłupową wieżyczką na sygnaturkę z latarnią nad korpusem. Wnętrze kościoła nakryte jest sklepieniami krzyżowymi, wspartymi na półkolistych arkadach, wydzielających nawy boczne. Polichromia wnętrza figuralna i ornamentalna, wykonana została w 1913 r. przez Romana Bieniasza.
WYPOSAŻENIE WNĘTRZA. Ołtarz główny późnorenesansowy z około 1600 r. o charakterze tryptyku z renesansowym obrazem Wniebowzięcia NMP malowanym na desce, umieszczonym w polu głównym. Po bokach dwustronne malowane skrzydła: na awersach widnieją Matka Boża z Dzieciątkiem wśród świętych Dziewic, Chrystus wśród apostołów, Ojcowie Kościoła oraz święci biskupi; na rewersach gotyckie Zwiastowanie z około 1470-80 r. W zwieńczeniu obraz Ostatniej Wieczerzy z początku XVII w. a po bokach rzeźby śś. Wojciecha i Stanisława. Dwa ołtarze boczne barokowe z 2. połowy XVII w. z barokowymi obrazami: w lewym ołtarzu w polu środkowym św. Maria Magdalena, w zwieńczeniu św. Sebastian a w predelli scena Noli me tangere; w prawym ołtarzu w polu środkowym św. Mikołaj, w zwieńczeniu św. Klara zaś w predelli św. Mikołaj obdarowujący. Kolejne dwa ołtarze boczne manierystyczne z późniejszymi rzeźbami Serca Pana Jezusa i św. Józefa. Chrzcielnica kamienna z 1901 r. Ambona, stalle, dwa konfesjonały i ławy, wykonane w latach z 1901-03 przez Władysława Łuczkiewicza. Barokowa płaskorzeźba Przemienienia Pańskiego z XVII/XVIII w. Krucyfiks barokowy z początku XVII w. w przedsionku. Organy 14-głosowe, wykonane przez organmistrza Jana Śliwińskiego ze Lwowa w 1890 r. Trzy dzwony, najstarszy z nich pochodzi z 1535 r. i jest fundacją Piotra Kmity, pozostałe dwa dzwony są nieustalonego odlewu.

LITERATURA

Kornecki M., Kościoły diecezji tarnowskiej [w:] Rocznik diecezji tarnowskiej na rok 1972, Tarnów 1972
Pasternak P., Katalog organów w diecezji tarnowskiej, maszynopis
ks. Rzepa J, Kornecki M., Dzwony Diecezji Tarnowskiej, Kraków 2001
Strona internetowa: http://www.barcice.diecezja.tarnow.pl/

• Poprzedni artykuł
• Następny artykuł