Kościoły

Siedlce, miejscowość w powiecie Nowy Sącz (województwo małopolskie).
HISTORIA. Parafia w Siedlcach została uposażona przez zakon klarysek ze Starego Sącza pod koniec XIII w. Pierwsza wzmianka o istnieniu tutejszej parafii pochodzi z 1326 r. Pierwszy kościół parafialny zbudowany został w 1338 r. Drugi kościół, także drewniany, został wzniesiony w 1604 r. z fundacji "pewnego mieszczanina starosądeckiego" lub plebana Jana Ptaka. Kościół ten został rozebrany w trakcie budowy obecnego, murowanego kościoła w 1901 r. Autorem projektu kościoła jest architekt Franciszek Mączyński. Kościół został konsekrowany w 1907 r. przez biskupa tarnowskiego Leona Wałęgę.
ARCHITEKTURA. Neoromański, murowany z cegły z użyciem kamienia. Złożony z zamkniętego trójbocznie prezbiterium z przybudówkami zakrystyjnymi po bokach oraz szerszej trójprzęsłowej nawy z wieżą wtopioną w korpus od zachodu. Kościół na zewnątrz opięty jest uskokowymi przyporami, między którymi w nawie znajdują się podwójne okna zamknięte półkoliście, zaś w prezbiterium okna pojedyncze, także zamknięte półkoliście. Nawe i prezbiterium nakrywają dachy dwuspadowe z wieżyczką na sygnaturkę nad nawą. Nad przybudówkami zakrystyjnymi dachy jdnospadowe. Wieża kwadratowa, podzielona na cztery kondygnacje, nakryta hełmem ostrosłupowym, z przybudówkami piętrowymi po bokach, podobnie jak wieża wtopionymi w korpus nawy. Zachodnia elewacja wieży i korpusu ozdobiona jest fragmentami neoromańskiego fryzu arkadkowego. Wewnątrz nawa nakryta jest sklepieniem żaglastym na gurtach, zaś prezbiterium nakrywa sklepienie krzyżowe. Ornamentalna polichromia wnętrza została wykonana przez Jana Wąsowicza w 1905 r.
WYPOSAŻENIE WNĘTRZA. Ołtarz główny neoromański, wykonany po 1901 r. W ołtarzu tym umieszczony jest krucyfiks późnobarokowy z XVIII w., rzeźby śś. Piotra i Pawła z 1859 r. oraz obrazy śś. Tekli i Andrzeja z początku XX w. Dwa ołtarze boczne neoromańskie, wykonane po 1901 r. Ołtarz boczny barokowy z połowy XVIII w., w nim obraz barokowy Matki Bożej z Dzieciątkiem. Chrzcielnica kamienna późnogotycka z początku XVI w., z kartuszami herbowymi i gmerkami. Ambona i inne sprzęty podobnie jak ołtarze wykonane po 1901 r. Trzy dzwony bez nazwy odlane zostały w 1945 r. przez Józefa Bukowskiego z Białej.

LITERATURA

Kornecki M., Kościoły diecezji tarnowskiej [w:] Rocznik diecezji tarnowskiej na rok 1972, Tarnów 1972
Krasnowolski B., Leksykon zabytków architektury Małopolski, Warszawa 2013
ks. Rzepa J, Kornecki M., Dzwony Diecezji Tarnowskiej, Kraków 2001

• Poprzedni artykuł
• Następny artykuł