Biogramy
Lenik Andrzej
Marek Sztorc
Andrzej Lenik, urodził się w 1864 r. w Krościenku Niżnym pod Krosnem (dziś w granicach miasta), zmarł w Krośnie w 1929 r. i został pochowany na miejscowym cmentarzu. Rzeźbiarz, snycerz. Studiował w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych, w pracowni rzeźbiarskiej profesora Walerego Gadomskiego. W 1887 r. wystawiał swoje prace na wystawie sztuki polskiej w Krakowie. Po ukończeniu studiów powrócił w rodzinne strony i zamieszkał w Krośnie. Założył tutaj pracownię artystyczno-rzeźbiarską, która specjalizowała się w wykonywaniu elementów wystroju i wyposażenia kościołów. Od 1899 r. mieściła się ona w nowo zbudowanym domu przy ulicy Lwowskiej w Krośnie, ozdobionym godłem "Ars longa vita brevis". Zakład ten z powodzeniem funkcjonował do wybuchu I wojny światowej, jednak następne lata przyniosły zmniejszone zainteresowanie jego wyrobami. Lenik jako wykształcony artysta posiadał biegłość warsztatową, co pozwalało mu wykonywać zróżnicowane zadania, a jednocześnie utrzymywać wysoki poziom artystyczny. W jego pracach przeważa styl neogotycki ale tworzył też prace charakterze neorenesansowym i neobarokowym. Ważną rolę w działalności Andrzeja Lenika odegrała współpraca z architektem Janem Sas Zubrzyckim. Lenik wykonywał elementy wyposażenia do kościołów wznoszonych przez Sas Zubrzyckiego, realizując projekty zarówno architekta jak i swoje. Sprzęty wykonane w pracowni Lenika zdobiły wnętrza wielu świątyń na terenie dawnej Galicji, m.in. w Jasionce (1904), Rymanowie (1909), Krościenku Wyżnem, Bobowej, u misjonarzy w Tarnowie, u dominikanów w Czortkowie, Jadownikach i Ciężkowicach. Artysta w swojej pracowni wykonywał również liczne nagrobki, figury świętych i pomniki, m.in. kamienny obelisk z popiersiem Tadeusza Kościuszki na zamku w Odrzykoniu (1894) oraz pomnik ku czci powstańców styczniowych na cmentarzu w Krośnie (1893), wzniesiony według projektu Napoleona Nawarskiego.
Tekst umieszczony 15.03.2006
LITERATURA
Stefański K., Jan Sas Zubrzycki i Andrzej Lenik - z pracowni architekta i rzeźbiarza, Wrocław 2004