Westwalewicz Stanisław

Szczegóły: | Opublikowano: 08 październik 2016 | Odsłony: 1876

Stanisław Westwalewicz, urodzony w 1906 r. w Kozienicach k. Radomia, zmarł w Tarnowie w 1997. Malarz, grafik i rysownik. W 1926 r. ukończył Państwowe Gimnazjum Filologiczne w Radomiu a w 1928 r. rozpoczął studia na krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Kształcił się m.in. pod kierunkiem Włodzimierza Jarockiego, Karola Frycza i Fryderyka Pautscha. Po studiach wrócił do rodzinnych Kozienic i zajął się malarstwem pejzażowym i portretowym. W 1937 r. w pałacu Sztuki w Krakowie artysta miał swoją pierwszą indywidualną wystawę. W tym okresie wykonał też pierwsze projekty polichromii do kościołów. We wrześniu 1939 r. Westwalewicz zgłasza się jako ochotnik do wojska polskiego, po klęsce w kampanii wrześniowej trafił do sowieckiej niewoli. Przebywał w obozach w Kozielsku i Griazowcu, skąd w 1941 r. trafił do armii Andersa. Został przydzielony do polowej drukarni wydającej tygodnik "Orzeł Biały". Wraz z II Korpusem dotarł do Włoch, w 1945 r. brał udział w pracach założycielskich międzynarodowego stowarzyszenia artystów "Circolo Artistico Internazionale" ("Art-Club"). Po wojnie Westwalewicz przebywał w Wielkiej Brytanii, do Polski wrócił w 1947 r. i zamieszkał w Pionkach k. Radomia. W 1951 r. osiedlił się w Pilźnie, rodzinnym mieście żony Wandy, którą poślubił w 1938 r. Wreszcie w 1962 r. artysta przeniósł się na stałe do Tarnowa.
Stanisław Westwalewicz w czasie swojego długiego życia namalował ogromną ilość obrazów, grafik i rysunków. Prace te prezentował na wielu wystawach indywidualnych i zbiorowych zarówno w kraju jak i za granicą. W ostatnich latach życia miał kilka dużych wystaw retrospektywnych w Instytucie Polskim Wiedniu (1992), Galerii Sztuki Współczesnej w Tarnowie (1993), Pałacu Sztuki w Krakowie (1993) i w muzeum Regionalnym w Kozienicach (1996). Jego prace to głównie martwe natury i pejzaże z okolic Kozienic, Pilzna i Tarnowa. Malował też obrazy o tematyce religijnej np. bł. Marię Teresę Ledóchowską do kościoła w Lipnicy Murowanej, św. Judę Tadeusza do kościoła karmelitów w Pilźnie, św. Michała Archanioła do tarnowskiego kościoła pod tym wezwaniem czy św. Łukasza do kaplicy szpitalnej w Tarnowie. Artysta wykonał również polichromie we wnętrzach kilkunastu kościołów: w Denkowie k. Skarżyska (1938), Stryszawie k. Suchej (1949), Zdrochcu (1954, wspólnie z Jakubem Beresiem), Wierzbicy (1955), Policznie (1956), Kozienicach (1963) i Potworowie k. Radomia (1964) oraz w na obszarze diecezji tarnowskiej: u karmelitów w Pilźnie (po 1950), w Łużnej (1956), Dobrkowie (1958), Gorzejowej (1958), Wielogłowach (1958) Oleśnie (1958), Żyrakowie (1960), Przecławiu (1960), Porębie Radlnej (1962), Borowej k. Dębicy (1963), Zaborowie k. Brzeska (1966) i Nieczajnej k. Dąbrowy Tarnowskiej (1966). Obrazy jego autorstwa znajdują się m.in. w kościele w Szczucinie.